συκώνας

(I)

και συκεώνας, ο / συκών και συκεών, -ῶνος, ΝΑ

κήπος κατάφυτος με συκιές.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σῦκον + κατάλ. -(ε)ών (πρβλ. περιστερ-[ε]ών[ας])].

————————

(II)

ο, Ν

βιολ. τύπος μέτριας πολυπλοκότητας τής οργάνωσης τών ασβεστολιθικών σπόγγων, ενδιάμεσος μεταξύ τού ασκώδους, πιο απλού, και τού λευκώδους, πιο περίπλοκου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. sycon < σῦκον].